Synopsis
Gevangenisdirecteur Hans Claus schrijft in Een groet die alle regels tart. 100 jaar gevangenis Oudenaarde met grote betrokkenheid over het leven in 'deze lieflijke gevangenis aan de oevers van de Schelde'. In korte journalistiek geschreven teksten schetst hij hoe het er bij de gevangenen, bij de cipiers, maar ook bij boekhouding en directie aan toe gaat. Over het belang van het houden van parkieten, over het drama van een zelfmoord, over een online gesprek tussen een gevangene en de koning, over het belang van een likje rode verf op een gevangenismuur, over seks achter de tralies: elk thema tilt hij op tot een meer fundamentele beschouwing over wat een gevangenis met een mens doet.
100 jaar gevangenis Oudenaarde vormt voor de auteur de mogelijkheid om terug te kijken naar de motieven om gevangenissen te bouwen, maar ook om zeer kritisch het actuele functioneren tegen het licht te houden. Verleden en heden maken het voor Hans Claus mogelijk een toekomstige praktijk te ontwikkelen: in België vormen de nieuw opgerichte detentiehuizen een zeer interessante paradigmashift, een totaal nieuwe benadering van het omgaan met straf. Dit maakt de tekst zeer dynamisch: van verleden naar toekomst, van anekdote naar het ontwikkelen van een nieuwe visie op detentie.
Table of contents
Table of contentsSpecifications
Hans Claus
Hans Claus is in 1962 in Kortrijk geboren als kleinzoon van beeldhouwer en dichter Lieven Colardyn en achterneef van Hugo Claus. In 1982 gaf hij als autodidact in zijn geboortestad zijn eerste tentoonstelling van schilderijen.
In 1984 studeerde hij af als criminoloog (UGent). In de voetsporen van zijn nonkel Marcel Colardyn werd hij gevangenisdirecteur in 1986. Hij was adjunct-directeur in de Nieuwewandeling (Gent), in Sint-Gillis en Oudenaarde. Van 1997 tot 2000 pionierde hij met het penitentiair centrum voor basisopleiding (PCBO) ‘De Bres’.
Aan de stedelijke academies van Halle, Anderlecht en Gent studeerde hij achtereenvolgens voor schilder, beeldhouwer en fotograaf. In 1999 publiceerde hij zijn eerste dichtbundel bij uitgeverij P. Zijn tiende bundel Ik heb u lief tot in de dood verscheen in 2020.
In 2009 initieerde hij in ‘Orde van de dag’ de idee van het kleinschalige detentiehuis. Hij leidde nadien binnen de schoot van de Liga voor Mensenrechten het project ‘gedifferentieerde strafuitvoering’ dat het idee verder uittekende tot een veelheid van in de samenleving verankerde kleinschalige detentievormen die de klassieke gevangenis moeten vervangen. In 2012 stond hij mee aan de wieg van vzw De Huizen (www.dehuizen.be) die opgericht werd om die paradigmawissel te doen uitvoeren. De vzw gaf in 2022 geboorte aan de internationale vzw RESCALED (www.rescaled.org). In 2017 startte hij denkgroepen om het groeiende ongenoegen in de postindustriële samenleving bloot te leggen. Dit resulteerde in de ‘Verklaring van 30 november 2019’, waarin in zes krijtlijnen de schets voor een leefbare wereld werd uitgetekend (www.novemberverklaring.eu). Hans Claus schreef het manifest van deze Verklaring en bezielt sindsdien de groep van ondertekenaars.
Sinds 2005 is hij het inrichtingshoofd van de gevangenis van Oudenaarde.
